List Episkopatu Polski zapowiadający obchody XIX Dnia Papieskiego

Wstańcie, chodźmy!
Umiłowani w Chrystusie Panu Siostry i Bracia!
Razem z apostołami wołamy dzisiaj do Chrystusa: „Panie, przymnóż nam wiary”
(Łk, 17, 5). Żyjemy bowiem w czasach dynamicznych zmian niejednokrotnie podwa-
żających sens naszego zaufania Bogu. Chrystus, odpowiadając uczniom, porównuje
wiarę do ziarnka gorczycy. Wskazuje jak wielki potencjał i moc są ukryte w silnej wie-
rze. Owoce postawy bezgranicznej ufności Bogu przekraczają możliwości wyobraźni
i czysto ludzkiej kalkulacji. Wzmocnienie wiary i płynącej z niej nadziei będzie celem
XIX Dnia Papieskiego, który w jedności z papieżem Franciszkiem, będziemy przeżywali
już za tydzień pod hasłem „Wstańcie, chodźmy!”.
I. Jezus wzorem postawy zaufania Bogu
Hasło tegorocznego Dnia Papieskiego, to słowa Jezusa, które w Ewangelii zanotował św.
Marek. Wezwanie „Wstańcie, chodźmy” (por. Mk 14, 42), skierowane przez Chrystusa
w Ogrodzie Oliwnym do śpiących apostołów, było świadectwem Jego odwagi, wierności
i gotowości do przyjęcia Kielicha męki. Pragnienie wypełnienia woli Boga Ojca do końca
zrodziło się podczas wewnętrznej walki, którą stoczył na modlitwie. Lęk i strach, które
budziły w Nim czekające go samotność i cierpienia, zostały pokonane dzięki wzajem-
nej miłości Ojca i Syna. To z niej rodzi się zaufanie. Jezus ukazał nam w ten sposób, iż
modlitwa czyni z naszej słabości miejsce działania dla Boga.
Apostołowie pomimo dwukrotnej zachęty Jezusa do czuwania i modlitwy (por. Mk
14, 34.38) zasnęli, pozostawiając Jezusa samego w najtrudniejszym momencie życia. Sen
apostołów, oprócz wymiaru fizycznego, ma dla nas także znaczenie duchowe. Jest obra-
zem zagubienia, ucieczki przed odpowiedzialnością, poczucia bezsensu życia, a także
doświadczenia grzechu. Tym samym Jezusowe „Wstańcie, chodźmy” jest pełnym nadziei
wezwaniem do wyrwania się z marazmu zwątpienia i podjęcia zwycięskiej walki z siłami
grzechu i zła nie tylko w życiu własnym, ale także we wspólnocie Kościoła i narodu.II. Św. Jan Paweł II – pielgrzym nadziei
Ducha nadziei na zmianę życia osobistego i społecznego tchnął w Polaków św. Jan Paweł
II podczas swojej pierwszej pielgrzymki do Ojczyzny w 1979 r. Modlitwa na ówczesnym
Placu Zwycięstwa o nowe zstąpienie Ducha Świętego, a także „bierzmowanie dziejów”
w czasie Eucharystii na Błoniach w Krakowie, przemieniły serca Polaków. Lęk ustąpił
miejsca ufności i odwadze. Papież Polak wołał: «Weźmijcie Ducha Świętego» (J 20,22).
Tego Ducha (...) odziedziczonego jako żywą moc po apostołach – przekazywały po tyle
razy biskupie dłonie całym pokoleniom na ziemi polskiej (św. Jan Paweł II, Homilia,
Kraków-Błonie, 9 czerwca 1979 r.). Słowa te zaowocowały przemianami w świado-
mości Polaków, których pokłosiem było powstanie społecznego ruchu „Solidarność”,
a w konsekwencji upadek komunizmu.
Pielgrzymka z 1979 r., przeżywana pod hasłem „Gaude Mater Polonia”, odnowiła
narodową wspólnotę. Przypomniała także o roli wiary i Kościoła w dziejach Polski.
Znamienne były długie owacje i zaintonowana pieśń „My chcemy Boga” podczas homi-
lii na Placu Zwycięstwa jako odpowiedź na słowa Ojca Świętego: Chrystusa nie można
wyłączać z dziejów człowieka w jakimkolwiek miejscu ziemi. (św. Jan Paweł II, Homilia,
Warszawa, 2 czerwca 1979 r.).
Szczególną rolę w dziejach Kościoła i narodu odegrał w owym czasie Sługa Boży
kard. Stefan Wyszyński. Niezłomna postawa wiary Prymasa Tysiąclecia, zakorzeniona
w całkowitym zaufaniu Maryi, dawała siłę wierzącym. Dzięki niej trwali przy Bogu
i stawiali opór wrogiej ideologii komunizmu, który prowadził totalną walkę z Kościołem.
III. Współczesny człowiek potrzebuje nowego tchnienia wiary i nadziei
Tegoroczne hasło Dnia Papieskiego to również tytuł przedostatniej książki Papieża Po-
laka. Tak scharakteryzował ją kard. Joseph Ratzinger: Słowami «Wstańcie, chodźmy!»
obudził nas z wiary zmęczonej, snu uczniów, tych z wczoraj i tych współczesnych. «Wstań-
cie, chodźmy!» mówi dziś także nam (J. Ratzinger, Homilia z pogrzebu Jana Pawła II,
Rzym, 8 kwietnia 2005 r.). Pomimo czternastu lat od śmierci Papieża Polaka Jego na-
uczanie, z uwagi na swój proroczy charakter, nie straciło niczego ze swojej aktualności.
Widzimy, jak wielu ludzi zagubiło lub odrzuciło wiarę w Boga w imię źle rozumia-
nego postępu i poszukiwania innowacji często za wszelką cenę. Nie możemy tutaj nie
wspomnieć również tych, dla których świat wirtualny stał się niemal całą „rzeczywi-
2stością ich życia”. Wspaniałe urządzenia służące elektronicznej komunikacji, świadectwa
ludzkiego geniuszu, niewłaściwie używane potrafią zaprowadzić człowieka na manowce.
Mogą uzależnić i niemalże okraść z bezcennych relacji z drugim człowiekiem w realnym
świecie. Z czasem jednak ci sami ludzie odkrywają, iż łatwiej znaleźć drogę na Księżyc
niż drogę, na której człowiek odnalazłby samego siebie. (J. Ratzinger, Przyszłość Wiary.
Refleksje teologiczne, Kraków 2019 s. 106). To smutne doświadczenie uświadamia jed-
nocześnie potrzebę poszukiwania sensu życia, stawiania pytań o cel egzystencji.
Dziś więc na nowo muszą wybrzmieć słowa Papieża Polaka: Musicie być mocni tą
mocą, którą daje wiara! Musicie być mocni mocą wiary! (...) Dziś tej mocy bardziej wam
potrzeba niż w jakiejkolwiek epoce dziejów (Jan Paweł II, Homilia, Kraków-Błonie,
9 czerwca 1979 r.). A zatem tylko wiara, rozumiana jako decyzja ufnego powierzenia
się kochającemu Ojcu, który opiekuje się światem i nami wraz z nim, nadaje sens ludz-
kiemu życiu i jest źródłem odwagi. Skłania także do wyruszenia na drogę formacji po-
przez przekraczanie własnych ograniczeń i słabości. Jest siłą, która pozwala zmierzyć się
z przeciwnościami, cierpieniem, chorobą oraz śmiercią. Na tej drodze towarzyszy nam
Duch Święty udzielając obficie swych darów i charyzmatów. Przeżywana w otwartości
na działanie Bożego Ducha wiara prowadzi do budowania jedności z innymi ludźmi,
gdyż do Boga nie idzie się samotnie lecz we wspólnocie. Jej wyznawanie nie jest tylko
sprawą prywatną poszczególnych osób lecz ma jakże ważny wymiar społeczny.
IV. Młodość czasem kształtowania wiary
Szczególnym czasem kształtowania się wiary w życiu człowieka jest młodość. Papież
Franciszek w adhortacji „Christus vivit” stwierdził, iż nie należy utożsamiać jej jedynie
z okresem rozwoju człowieka, ale ze stanem ducha. Do wszystkich wierzących można
zatem odnieść słowa św. Jana Pawła II, skierowane pierwotnie w 1979 roku do zgro-
madzonej na Jasnej Górze młodzieży. Wzywał w nich do podjęcia trudu życia w stanie
łaski uświęcającej. Pomocą w rozeznaniu i kroczeniu drogą życiowego powołania uczy-
nił Słowo Boże i Eucharystię. Podkreślił, iż tylko w ten sposób możemy odkryć piękno
autentycznego człowieczeństwa.
W trud kształtowania wiary i odkrywania powołania młodego pokolenia Polaków
włącza się Fundacja „Dzieło Nowego Tysiąclecia”, która powstała jako owoc pielgrzymki
św. Jana Pawła II do Ojczyzny w 1999 r. Stypendia, wypłacane dwóm tysiącom uczniów
3i studentów z całej Polski, pozwalają im rozwijać swoje dary i talenty. Tak o tym opo-
wiada Dominik, student dyrygentury symfonicznej z Wrocławia: „Fundacja to dla mnie
przede wszystkim szkoła wartości wypływających z nauczania Papieża Polaka. Wśród
nich szczególne miejsce zajmuje wdzięczność. Dlatego chciałbym podziękować wszyst-
kim Darczyńcom za okazaną pomoc, duchową i materialną. Zapewniam też, że jeśli
zawodowo zostanę dyrygentem, to każdy koncert pod moją batutą będzie też Państwa
dziełem, bo jestem pewien, że nie byłbym człowiekiem, jakim jestem, gdybym kilka lat
temu nie został stypendystą „Dzieła”.
W przyszłą niedzielę, podczas kwesty przy kościołach i w miejscach publicznych,
będziemy mogli wesprzeć materialnie ten wyjątkowy, konsekwentnie budowany przez
nas wszystkich „żywy pomnik” wdzięczności św. Janowi Pawłowi II. Wierzymy, że sty-
pendyści są i będą nadal autentycznymi świadkami wiary w duchu nauczania Papieża
Polaka.
Na czas owocnego przeżywania XIX Dnia Papieskiego udzielamy wszystkim pa-
sterskiego błogosławieństwa.
Podpisali:
Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na 383. Zebraniu Plenarnym
Konferencji Episkopatu Polski,
Świdnica-Wałbrzych, 13-14 czerwca 2019 r.