List pasterski Episkopatu Polski z okazji Nadzwyczajnego Miesiąca Misyjnego

Ochrzczeni i posłani. Kościół Chrystusa z misją w świecie
Umiłowani Siostry i Bracia!
W odczytanym przed chwilą fragmencie pierwszego Listu do Tymoteusza, św. Pa-
weł Apostoł przypomina: Bóg, który kocha każdego człowieka bez wyjątku, „pragnie,
by wszyscy ludzie zostali zbawieni i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4). Ta właśnie
świadomość towarzyszyła wspólnocie Kościoła, który począwszy od dnia Pięćdziesiąt-
nicy, prowadzony przez Ducha Świętego rozpoczął działalność misyjną. To zbawcze za-
danie realizowane jest obecnie przede wszystkim przez misjonarzy, którzy w codziennej
posłudze realizują misyjny nakaz „idźcie i czyńcie uczniami”. I chociaż ta misyjna po-
sługa przynosiła i wciąż przynosi wspaniałe owoce, to jednak w tylu zakątkach globu
wciąż są ludzie, którzy nie doświadczyli jeszcze radości ze spotkania z Jezusem. We-
dług szacunków jest ich ponad pięć miliardów. Tym samym nadal pozostają aktualne
słowa św. Jana Pawła II, który wołał: „Nie możemy być spokojni, gdy pomyślimy o mi-
lionach naszych braci i sióstr, tak jak my odkupionych krwią Chrystusa, którzy żyją
nieświadomi Bożej miłości” (RMis 86). Te słowa brzmią szczególnie wymownie teraz,
kiedy uczestniczymy w ofierze, przez którą Jezus Chrystus nas odkupił, a także w kon-
tekście dzisiejszej Ewangelii zobowiązującej nas do wierności misyjnemu posłannictwu.
Siostry i Bracia!
Przez sakrament chrztu św. zostaliśmy włączeni do Kościoła, który z natury jest
misyjny i staliśmy się uczniami-misjonarzami. Tym samym przez samego Chrystusa
zostaliśmy zaproszeni, aby Go naśladować i zanieść Dobrą Nowinę o Nim do każ-
dego człowieka. Papież Benedykt XVI pisał, że nie ma nic piękniejszego, niż zostać do-
sięgniętym, zaskoczonym przez Chrystusa. Nie ma nic piękniejszego, niż poznać Go
i dzielić się z innymi przyjaźnią z Nim (por. SC 83). Dlatego dzisiaj chcemy z głębi serca
podziękować tym, którzy z wielkim zaangażowaniem i ofiarnością włączają się w dzia-
łalność misyjną.
Dziękujemy najpierw misjonarkom i misjonarzom, których misyjne powołania
kształtowały wspaniałe polskie rodziny. Byli oni i są – dzisiaj ponad 2 tys. osób – au-
tentycznymi świadkami Kościoła w Polsce i jego misyjnego zapału. Przykład tak wieluz nich wciąż nas inspiruje – wystarczy wspomnieć św. Maksymiliana Kolbe, bł. Mę-
czenników franciszkańskich z Pariacoto, kard. Adama Kozłowieckiego, o. Mariana Że-
lazka, werbistę czy panią dr Wandę Błeńską.
Jesteśmy wdzięczni kapłanom diecezjalnym i zakonnym, za misyjną kreatyw-
ność, która czyni z naszych parafii „Kościół wyruszający w drogę i misyjną wspólnotę
uczniów” (EG 28).
Wyrażamy wdzięczność chorym i cierpiącym, którzy anonimowo, ale i z wielkim
osobistym poświęceniem oddają dziełu misyjnemu najcenniejsze dary: swój krzyż i za-
wierzenie Bogu. Dziękujemy wszystkim wspierającym misyjne posłannictwo modlitwą,
pokutą i umartwieniem. Szczególnie myślimy tutaj o różach Żywego Różańca, które
służebnica Boża Paulina Jaricot (czyt. Żariko) powołała, aby stanowiły modlitewne
i materialne zaplecze misji. Z wdzięcznością dostrzegamy również pełne zapału zaan-
gażowanie misyjne dzieci i młodzieży, zwłaszcza ze szkolnych i parafialnych ognisk mi-
syjnych, Papieskiego Dzieła Misyjnego Dzieci i kolędników misyjnych, które modlitwą
i darami serca wspierają swoich rówieśników i misjonarzy w krajach misyjnych.
Pragniemy także podziękować i podkreślić doniosłą rolę środków społecznego prze-
kazu w procesie budzenia misyjnej świadomości, formacji i przekazu misyjnych infor-
macji. Dziękujemy również instytucjom bezpośrednio wspierającym dzieło misyjne,
a przez nie tym osobom, które współpracują z nimi, podejmują liczne misyjne inicja-
tywy i hojnie wspierają je materialnie.
Drodzy Siostry i Bracia!
Ponad sześć lat temu Boża Opatrzność podarowała Kościołowi papieża Franciszka.
Ojciec Święty od pierwszych dni swojego pontyfikatu dał się poznać jako Pasterz, któ-
rego pasją jest ewangelizacja i działalność misyjna. Dał temu wyraz, kiedy w Evangelii
gaudium pisał: „Bądźmy we wszystkich regionach ziemi w «permanentnym stanie mi-
sji». Nie bójmy się podejmować, z ufnością w Bogu i wielką odwagą «opcji misyjnej»,
zdolnej przemienić wszystko, aby zwyczaje, style, rozkład zajęć, język i wszystkie struk-
tury kościelne stały się odpowiednią drogą bardziej dla ewangelizowania współczesnego
świata, niż do zachowania stanu rzeczy” (EG 27).
To misyjne zaproszenie papież Franciszek powtórzył ogłaszając październik bie-
żącego roku Nadzwyczajnym Miesiącem Misyjnym. Nawiązał tym samym do papieża
Benedykta XV, który sto lat temu w liście apostolskim Maximum illud nawoływał do
podjęcia działalności misyjnej, gdyż – jak pisał – „Kościół Boży jest powszechny i nie
jest obcy żadnemu ludowi ani narodowi”.
2Pragnieniem Ojca Świętego jest, aby Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny odnowił mi-
syjną żarliwość wszystkich wiernych. Mają temu służyć refleksja nad kluczowym miej-
scem misji ad gentes w życiu Kościoła, modlitwa za misje oraz umiejscowienie misji
w sercu wszystkich inicjatyw diecezjalnych, zakonnych i podejmowanych w ruchach
i stowarzyszeniach katolickich.
Wyrażając swoje „misyjne pragnienie” papież Franciszek wskazał zarazem płasz-
czyzny na których możemy je zrealizować. Są nimi: odnowienie osobistej więzi z Chry-
stusem żyjącym w Kościele oraz inspirowanie się świadectwem świętych misjonarzy,
męczenników i świadków wiary. To również okazywanie miłosierdzia dla misji przez
finansowe wspieranie młodych Kościołów na terytoriach misyjnych.
Stajemy zatem przed wielkim wydarzeniem, ale i szansą. Szansą, aby pełniej włączyć
się w dzieło misyjne, a tym samym pogłębić naszą wiarę, „misje bowiem odnawiają Ko-
ściół, wzmacniają wiarę i tożsamość chrześcijańską, dają życiu chrześcijańskiemu nowy
entuzjazm i nowe uzasadnienie” (RMis 2). To zadanie papież Franciszek kieruje z mi-
łością do każdego i każdej z nas, aby leżało nam naprawdę na sercu głoszenie Ewan-
gelii i przekształcenie naszych wspólnot w rzeczywistości misyjne i ewangelizacyjne.
Siostry i Bracia!
Przed nami Nadzwyczajny Miesiąc Misyjny. Miesiąc, który zgodnie z pragnieniem
Ojca Świętego powinien stać się dla każdej parafii, wspólnoty i dla każdego ochrzczo-
nego czasem odkrywania i odnawiania misyjnego powołania, czasem intensywniejszej
troski o zbawienie każdego człowieka. Jak tego dokonać? Pewnym drogowskazem staje
się dla nas ludzkie ciało, do którego często porównywane jest dzieło misyjne Kościoła.
Jego głową, a zwłaszcza ustami są pasterze, którzy nauczają, iż Kościół jest autentyczny
wówczas, kiedy idzie i głosi zbawienie w Chrystusie. Nogami są misjonarze, którzy wy-
ruszyli tam, gdzie Ewangelia nie jest jeszcze znana. Z kolei sercem i krwiobiegiem są ci,
którzy wspierają misyjne wysiłki swoją modlitwą, cierpieniem i wyrzeczeniem. Rękami
wreszcie są dobroczyńcy misji, ci, którzy pomagają misjom materialnie.
W tej perspektywie, w działalności misyjnej jest miejsce dla nas wszystkich, dla Cie-
bie i dla mnie. Pomyślmy o tym już dzisiaj, bo misje to pasja – miłość, którą czujemy
do Chrystusa i wynikające z niej działania na rzecz dobra innych. Włączmy się zatem
we wszelkie misyjne inicjatywy diecezjalne, zakonne i parafialne podejmowane w paź-
dzierniku b.r. Wspierajmy dzieło misyjne codzienną modlitwą różańcową i Komunią św.
3Weźmy udział w trosce Ojca Świętego przez hojne wsparcie finansowe jego misyjnych pla-
nów. Organizujmy spotkania z misjonarzami, wystawy, misyjne konferencje i katechezy.
Niech nasze rodziny, a przez nie cały Kościół w Polsce radośnie i owocnie przeżyje Nad-
zwyczajny Miesiąc Misyjny!
Dziękując Wam wszystkim za troskę o misyjne dzieło Kościoła, przypominamy zo-
bowiązujące słowa papieża Franciszka: „Każdy chrześcijanin i każda wspólnota winni
rozeznać, jaką drogą powinni kroczyć zgodnie z wezwaniem Pana, jednak wszyscy je-
steśmy zaproszeni do przyjęcia tego wezwania: wyjścia z własnej wygody i zdobycia się
na odwagę, by dotrzeć na wszystkie peryferia świata potrzebujące światła Ewangelii”
(EG 20).
Kochani Siostry i Bracia!
Za kilka dni, w duchowej łączności z papieżem Franciszkiem, pod hasłem: „Ochrzczeni
i posłani. Kościół Chrystusa z misją w świecie”, rozpoczniemy to wyjątkowe misyjne
wydarzenie. Chciejmy wykorzystać w pełni ten czas i tę łaskę, pamiętając o słowach
z dzisiejszej Ewangelii: „zdaj sprawę z twego zarządu” (Łk 16,2). Prośmy przy tym Ma-
ryję, która w dniu Pięćdziesiątnicy była świadkiem wyjścia Kościoła do jego misji ewan-
gelizacyjnej, aby wypraszała nam moc Ducha Świętego. Niech Duch Święty, który jest
„głównym sprawcą misji”, działa w nas i przez nas, aby „wszyscy ludzie zostali zbawieni
i doszli do poznania prawdy” (1 Tm 2,4).
Na czas przeżywania Nadzwyczajnego Miesiąca Misyjnego udzielamy wszystkim
pasterskiego błogosławieństwa.
Podpisali:
Podpisali: Kardynałowie, Arcybiskupi i Biskupi
obecni na 383. Zebraniu Plenarnym
Konferencji Episkopatu Polski,
Świdnica, 13-14 czerwca 2019 r.